கவிதையனுபவத்திற்கு உணர்ச்சியும்,உள்ளக்கிளர்ச்சிகளும் மிகவும் இன்றியமையாதவை.கவிதையை இயற்றிய கவிஞனின் உணர்ச்சி,அதில் வரும் கற்பனை மாந்தரின் உணர்ச்சி,அதைப் படிப்போரின் உணர்ச்சி ஆகிய மூன்றும் ஒன்றும் பொழுதே கவிதையனுபவம் ஏற்படுகிறது.இங்ஙனமே உள்ளக் கிளர்ச்சிகளால் ஏற்படும் மனநிலைகள்,மீப்பண்பு ,பற்றுக்கள் போன்றவை பல்வேறு கவிதைகளை விரும்பிப் படித்துத் துய்க்க காரணமாகின்றன.
உணர்ச்சிப் பெருக்கால் பூரித்திருக்கும் பிறரைக் காணும் பொழுது நம்மிடமும் அதே உணர்ச்சி எழுதல் இயற்கை.மகிழ்ச்சிப் பெருக்கில் திளைத்திருக்கும் நண்பர்கள் மகிழ்ச்சியையும்,மன வருத்தம் கொண்டவர்கள் நம்மிடம் துக்கத்தையும் தொற்றிவிடுவர்.கிளர்ச்சி பெற்றுள்ள மக்களுள்ள இடத்தில் நம்மிடம் கிளர்ச்சி எழுவதற்கு காரணம் இன்றேனும் அது நம்மிடம் எழுகிறது.
இராம-சுக்ரீவ நட்பு ஏற்படுங்கால் இருவரும் உரையாடிய பொழுது தம்முடைய குறைகளை பரஸ்பரம் தெரிவித்துக் கொள்கின்றனர்.சுக்ரீவன் தன் குறைகளையெல்லாம் கூறி இராமனிடம் சரண் புகுகின்றான்.அப்பொழுது இராமன் சுக்ரீவனை இரங்கி நோக்கி,
உன் தனக்குரிய இன்ப
து ன்பங்கள் உள்ள,முன்நாள்
சென்றன போக,மேல் வந்
துறுவன தீர்ப்பல்;அன்ன
நின்றன,எனக்கும் நிற்கும்
நேர் என மொழியும் நேரா,
மற்றினி உரைப்ப தென்னே?
வானிடை,மண்ணில்,நின்னைச்
செற்றவர் என்னைச் செற்றார்
தீயரே எனினும்,உன்னோடு
உற்றவர் எனக்கும் உற்றார்;
உன் கிளை எனது; என் காதல்
சுற்றம்;உன் சுற்றம்;நீ என்
இன்னுயிர்த் துணைவன்
என்று கூறுகின்றான்.இப் பாடல்களில் சுக்ரீவனின் உணர்ச்சியை இராமன்பெறுவதைக் காணலாம்.
ஒட்ட உணர்தல் என்ற உணர்ச்சியே முருகுணர்ச்சியை நம்மிடம் எழுப்பிக் கலைகளைத் துய்ப்பதற்குக் காரணமாகின்றது என்று உளவியலார் கூறுகின்றனர்.உணர்ச்சி உண்டாகும் பொழுது உடலில் எந்த வித மாறுதலும் உண்டாவதில்லை.உள்ளக் கிளர்ச்சி உண்டாகும் பொழுது உடலில் பல வித மாற்றங்கள் உண்டாகின்றன.
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக